Kiedy widzę, że temat ukraińskiej rewolty wzbudza między salonowymi blogerami poruszenie, chyba bardziej gwałtowne i emocjonalne niż katastrofa w Smoleńsku, że już na dobre szofer szofra macią ruga, zaczynają chodzić za mną pytania.
-Czy przetrwanie rządu Janukowycza może ograniczyć na Ukrainie nastroje nacjonalistyczne, czy antypolskie?
-Gdzie decydują się rzeczy dla Polski ważne, tak jak polska ekonomia (pakty stabilizacyjne, pakiety klimatyczne, dopłaty, limity itp. nowoczesne narzędzia wolnego rynku), polska gospodarka, oświata, obronność? Na wschodzie, na zachodzie, czy może w naszej własnej stolicy?
-Ile powiatów liczą sobie województwa wchodzące w skład Ziem Odzyskanych?
Tak, wiem. Nie mówimy o zagrożeniu urojonym, jak polski ciemnogród, czy antysemityzm. Mówimy o konkretnym, realnym, znanym z historii nacjonaliźmie ukraińskim.
Ale czy naprawdę wierzycie, że jeśli ktoś zażąda od Polski oddania 19 powiatów (brzmi lepiej niż 2 i pół województwa) to decyzja o tym zapadnie... w Kijowie?
