Poniższe zestawienie jest prostym testem na inteligencję. Proszę znaleźć pięć różnic na trzech przedstawionych obrazkach.
1. Czetnik. Željko Ražnatović "Arkan".
http://podbramkowo.blogspot.com/2012/12/podbramkowo-extra-arkan-krwawe-pietno.html
Człowiek renesansu. Bojownik do dziś czczony przez swoich jako bohater, manager futbolu, mecenas sztuki (no, powiedzmy show-business'u), cukrownik, kryminalista. Wielki wygrany, w dniu swojej śmierci uważany za najbardziej wpływową osobę w Serbii. Historia jego watahy nie skończyłą się na nim, tradycje swego szefa godnie kontynuował m.in. niejaki Legija(http://www.historycy.org/index.php?showtopic=81880).
Między innymi, dzięki skłonności jego tygrysówdo autoreklamy, udało się w światowych mass - mediach utrwalić wizerunek Serbów jako bête noire konfliktu, w którym wszystkie strony walczące dopuszczały się zbrodni wojennych.
W jego burzliwym życiorysie Polak dostrzeże nowe, ciekawe wątki, przypominające zdarzenia z własnego podwórka, określane zbiorczo nazwą Afera Żelazo.
2. Szahid. Szamil Basajew "Abdallah Szamil Abu-Idris".
http://www.stosunkimiedzynarodowe.pl/szamil-basajew-krwawy-komendant
Człowiek w centrum wydarzeń. Zawsze tam, gdzie tworzyła się Historia. Tak, właśnie przez duże H. Człowiek znikąd, tj, przepraszam, z obrzeży stołecznego półświatka, stanął w obronie Borysa Jelcyna, by wkrótce, jako jeden z akuszerów niepodległości Czeczenii stawiać temu samemu Jelcynowi żądania, pod groźbą egzekucji cywilnych zakładników. Niedługo potem, dowódca "Abchaskiego Batalionu", jednostki czeczeńskich najemników walczących w rosyjskiej służbie o oderwanie od Gruzji tej właśnie prowincji.
I to Abchaski Batalion powitał w czasie I wojny czeczeńskiej Majkopską Brygadę Zmechanizowaną, której kazano wjechać do centrum Groznego.
Basajew zasłynął z akcji równie spektakularnych, co sprzecznych z prawem i zwyczajami wojny, a w czasie pokoju przysparzał więcej kłopotu swoim, jak wrogom. Skończyło się sojuszem z wahhabitami i osławionym rajdem na Dagestan, pretekstem do ponownego rosyjskiego uderzenia.
Uderzenia, podczas którego Rosjanie nagle przypomnieli sobie, jak się walczy. Nie było pancernych szarż lekkiej brygady, było oblężenie i ogniowy walec torujący drogę piechocie. Osłaniający drogę odwrotu wahhabici rozpłynęli się w powietrzu, górskie przełęcze, bez jednego wystrzału, zajęły jednostki WDW Federacji.
3. Baćko ataman. Oleksandr Muzyczko "Saszko Biłyj".
http://pl.wikipedia.org/wiki/O%C5%82eksandr_Muzyczko
Jego gwałtowna śmierć i jej następstwa są wydarzeniem nr 1 serwisów informacyjnych. Najciekawiej wyglądają w jego historii wątki Naddniestrza i Czeczenii. Chociaż, właściwie jego historia dopiero się pisze.
Słychać wokoło sarkania na Majdan i krzyki: Ukraina została zdestabilizowana! Nie, moi mili. Ukraina już taka była. Saszko Biłyj nie pojawił się z dnia na dzień. Na Ukrainie wielka polityka toczy się stabilnym trybem, przećwiczonym i sprawdzonym w toku całego, minionego ćwierćwiecza.
Jeśli dla nas ten tryb jest straszny i rażący, to zawdzięczamy naszej pogardzanej narodowej tradycji, każącej zrywać się do walki z tym, co pod ręką, albo nawet z pustymi rękami. Zawdzięczamy spokój ostatnich dwudziestu lat hekatombie powstańczej Warszawy i po stokroć wyśmiewanemu, bezbronnemu, szarpanemu przez bezpiekę zrywowi Solidarności.
Wyklętej przez wszystkich historyków tendencji do wiecowania i gromadnego mieszania się do najważniejszych spraw.
I nie chodzi nawet o to, że wszyscy wiedzą: pod polski kocioł nie da się bezkarnie podłożyć ognia. Nie.
Wszyscy trzej wyżej opisani, są produktem społeczeństwa spustoszonego, z którego terror komuny wytarł nawet ślad samodzielnego myślenia, czy opozycji wobec władzy. Społeczeństwa, które nawet nie próbuje pilnować własnych spraw, czy samo za siebie decydować.
Bo tam, gdzie gniew ludu milczy, zawsze znają się tacy, którzy dla własnych interesów zechcą taki gniew zorganizować. Natura nie znosi próżni.
